paranoid kişilik bozukluğunun tedavisi paranoyayı kontrol etmede çok etkili olabilir, ancak kişinin doktordan şüphelenebileceği için zordur. Tedavi olmaksızın bu bozukluk kronik olacaktır. İlaçlar ve terapi, bozukluğu hafifletmek için yaygın ve etkili yaklaşımlardır.

Ciddi ruhsal bozuklukların sosyal sonuçları – aile kesintisi, istihdam ve konut kaybı – kalamiz olabilir. Resmi tedavi sistemi dışında var olan hizmetleri içeren kapsamlı tedavi, semptomları iyileÅŸtirmek, iyileÅŸmeye yardımcı olmak ve bu çabaların baÅŸarılı olduÄŸu ölçüde, damgalanma stigmalarını saÄŸlamak için çok önemlidir. Tüketici kendi kendine yardım programları, aile kendi kendine yardım, savunuculuk ve barınma ve mesleki yardım hizmetleri resmi tedavi sistemini tamamlar ve tamamlar. Tüketiciler (ruh saÄŸlığı hizmetlerini kullanan kiÅŸiler) bu hizmetlerin çoÄŸunu iÅŸletirler. Bu hizmetlerin saÄŸlanmasında liderliklerinin ardındaki mantık, tüketicilerin, diÄŸerlerini zihinsel bozukluklarla meÅŸgul edebilecekleri ve rol model olarak hizmet verebilecekleri düşüncesidir.

ilaç

Paranoid kişilik bozukluğuna yönelik ilaçlar genellikle tedaviye teşvik edilmemektedir, zira bunlar nihayetinde hastanın terapiden geri çekilmesine yol açabilecek şüphe duyma duygusuna katkıda bulunabilir. Bununla birlikte, bu semptomların normal işleyişini engellemeye başladığı, ciddi anksiyete ya da sanrılar gibi, bozukluğun spesifik koşullarının tedavisi için önerilmektedir. Diazepam gibi bir anti-anksiyete ajanı, hastanın normal, günlük işleyişine müdahale etmeye başladığı zaman ciddi bir endişe veya ajitasyondan muzdarip olması durumunda reçete yazmak için uygundur. Tioridazin veya haloperidol gibi bir anti-psikotik ilaç, bir hasta, başkalarına zarar verme veya zarar verme ile sonuçlanabilecek şiddetli çalkalama veya sanrısal düşünceye ayrıştığında uygun olabilir.

Psikoterapi

Paranoid kişilik bozukluğu için psikoterapi en umut verici tedavi yöntemidir. Bu bozukluğa sahip kişiler, yoğun terapiyi gerektiren kişilerarası işlevsellikle sıkça kökleşmiş problemlere sahiptir. Güçlü bir terapist-danışan ilişkisi, bozukluğu olan kişilere en çok yararı sağlar, ancak bu durumdaki hastaların dramatik şüpheciliğinden dolayı kurulması son derece zordur. Paranoid kişilik bozukluğu olan kişiler nadiren tedaviyi başlatırlar ve genellikle erken sonlandırırlar. Benzer şekilde, terapist-danışan güvenini oluşturmak da bir bakıma ihtiyaç duyar ve bir güven düzeyinin oluşturulmasından sonra bile sürdürülmesi karmaşık bir durumdur. Bu bozukluğu olan hastaların çoğu, yaşam süreleri boyunca semptomlar gösterir ve tutarlı bir terapi gerektirir.