Çocuklar Dikkat Eksikliği / Hiperaktivite Bozukluğu
Tanım
Dikkat Eksikliği / Hiperaktivite Bozukluğu dikkat eksikliği, dikkatin dağınıklığı, hiperaktivite ve dürtüsel davranışın bir kombinasyonu ile karakterize bir nörodavranışsal bozukluktur. Semptomlar hala oturmakta zorluk çeker, okulda veya ev ödevlerinde dikkat çekmeyi ve problemleri düşünmeden önce yanıtlamayı içerir. Hiperaktivite semptomları, huzursuzluk, huzursuzluk ve diğerlerini konuşmak veya başkalarını rahatsız etmek olabilir.
DEHB genellikle yaÅŸamın erken dönemlerinde tanımlanır ve okuldaki davranış problemleri ile ortaya çıkar, anlaşılması güçlükle, görevleri tamamlamakta veya baÅŸkaları tarafından kolayca dikkati dağıtır. Okul çağındaki çocukların yüzde 5’inin DEHB tanısı aldığı tahmin edilmektedir; Tanı alan erkeklerin kızlardan daha sık olduÄŸu görülür. Kadınların dikkatsiz özellikler ile sunma olasılığı daha yüksektir.
Tedavi edilmeyen DEHB’nin akademik performans, mesleki baÅŸarı, baÅŸkalarıyla iliÅŸkiler ve sosyal-duygusal geliÅŸim üzerinde uzun süreli olumsuz etkileri olduÄŸu gösterilmiÅŸtir. Çocuklar öğrenme problemleri yaÅŸayabilir, isyankar ya da meydan okuyan davranışlarda bulunabilir ve depresyon ya da anksiyete gibi ruh halleriyle ilgili zorluklar yaÅŸayabilirler. DEHB tanısı konan çocukların yarısından fazlası, ergenlik dönemlerinde ve yetiÅŸkinlik dönemlerinde semptomlara devam etmektedir. YaÅŸlandıkça, uyuÅŸturucu suistimaline, diÄŸer risk alma davranışlarına ve antisosyal davranışa daha yatkındırlar.
belirtiler
DEHB tanısı koyabilmek için, bir çocuğun en az altı aylık bir süre boyunca dikkatsizlik ve / veya hiperaktivite-dürtüsellik ile ilgili problemleri, performanslarını veya işleyişini önemli ölçüde olumsuz yönde etkilemesi gerekmektedir. Bu davranışlar ayrıca ev, iş, arkadaş ve aile gibi iki veya daha fazla ortamda bulunmalıdır.
Çocuklar 12 yaşından önce bu belirtilerin birkaçını sergilemelidir.
Dikkatsizlik belirtileri şunları içerir:
- Dikkatsiz hatalar yapmak, ayrıntılara bakmak
- Görevler, konuşmalar üzerine odaklanmış zorluk
- Kolayca dikkat dağıtıcı olmak
- İş yerindeki talimatlar veya görevler yoluyla takip zorluğu
- Görevleri ve etkinlikleri organize etme zorluğu
- Sürekli dikkat gerektiren faaliyetlerden kaçınmak veya reddetmek (raporlar, formlar, gözden geçirme kağıtları)
- Işleri sık sık kaybetmek
- Günlük aktivitelerini unutmak (randevular, ev işleri)
Hiperaktivite ve dürtüsellik belirtileri şunlardır:
- Sık kavga, squirming, dokunarak
- Genellikle oturduktan sonra koltuktan ayrılma beklenir
- Aşırı huzursuz hissetmek
- Uzun bir süre hala zorlanma
- BoÅŸ zaman aktivitelerine ilgi duyma zorluÄŸu
- Aşırı konuşmak
- Dürtüsel olarak bulanıklaşıyor
- Bir dönüş için bekleyen zorluk
- Başkalarına izinsiz girme veya müdahale etme
Kombine prezentasyon tanısı en az altı aydır hem hiperaktivite-dürtüsellik ve dikkatsizlik semptomları haline getirilmiştir.
Kritik olmayan tipte bir tanı, dikkat eksikliği belirtileri için kriterler karşılandığında, ancak en az altı ay boyunca hiperaktivite-dürtüsellik belirtileri için yapılmadığında yapılır.
Hiperaktivite-dürtüsellik belirtileri için kriterler yerine getirildiğinde, ancak en az altı ay boyunca dikkatsizlik belirtileri için kullanılmadığında, baskın olarak hiperaktif-dürtüsel tipte bir tanı konulur.
DEHB’den şüphelenilen çocuklar, hem diÄŸer psikiyatrik hem de medikal durumlarda sık görülen DEHB ve DEHB benzeri semptomları ayırt etmek ve bazı durumsal / çevresel stresörlerin DEHB gibi semptomları teÅŸvik edip edemeyeceÄŸini belirlemek için dikkatli bir deÄŸerlendirmeye layıktır. Psikiyatristler, psikologlar, pediatristler, aile hekimleri, nörologlar ve klinik sosyal hizmet uzmanları çoÄŸunlukla ruhsal bozuklukların deÄŸerlendirilmesi ve teÅŸhisi ve çocuÄŸun davranışı için baÅŸka sebepler ortaya koyma konusunda eÄŸitilirler.
Tam bir değerlendirme, bireyin akademik ve sosyal ortamlardaki performansının, duygusal işleyişinin ve gelişim yeteneklerinin klinik değerlendirmesini içermelidir. Ek testler arasında zeka testleri, dikkat süresi ölçümleri ve ebeveyn ve öğretmen derecelendirme ölçekleri yer alabilir. Bir doktor tarafından yapılan bir muayene de önemlidir. Bir doktor, enerji artışlarına katkıda bulunabilecek alerji veya beslenme sorunlarına bakabilir. Değerlendirme, çocuğun öğretmenleri, ebeveynleri ve çocuğu iyi tanıyan diğer kişilerle de röportajlar içerebilir.
Nedenler
DEHB’nin potansiyel nedenleri hakkında çeÅŸitli teoriler vardır. DEHB ile iliÅŸkili gündelik faktörler üzerine yapılan araÅŸtırmalar, DEHB olan daha küçük çocuklara çalışma eÄŸilimindedir. Genetik olarak, DEHB çocuklarının ailelerinde yakın akrabaların yüzde 25’i de DEHB var. Bu, genlerin DEHB’nin geliÅŸiminde önemli bir faktör olduÄŸunu gösterir. DEHB tanısı olan ve olmayan çocukları karşılaÅŸtıran NIMH Çocuk Psikiyatrisi Åžubesi tarafından yapılan araÅŸtırmalar, DEHB çocuklarının genellikle frontal loblar, temporal gri cevher, kaudat nükleusu ve beynin önemli bölgelerindeki beyin hacimlerinde% 3-4 oranında azalma olduÄŸunu bulmuÅŸtur. beyincik. Bu beyin yapıları problemleri çözmemize, ön plana çıkmamıza, baÅŸkalarının davranışlarını anlamamıza ve dürtülerimizi dizginlememize izin vermede hayati bir rol oynamaktadır.
Güncel araÅŸtırmalar, DEHB’nin genler ve çevresel veya genetik olmayan faktörler arasındaki etkileÅŸimlerden kaynaklanabileceÄŸini düşündürmektedir. Bunlar arasında hamilelik sırasında sigara içmek, alkol veya uyuÅŸturucu kullanımı, yüksek kurÅŸunun (1978’den önce inÅŸa edilen binalarda bulunan), düşük doÄŸum ağırlığına yol açan prematürite ve kafa yaralanmaları gibi çevresel toksinlere maruz kalma yer alır.
Sosyal teorisyenler ve klinisyenler bazen modern zamanların salgını olarak DEHB’ye atıfta bulunarak, hızlı mesajlı, hızlı tüketim video oyunları ve TV ÅŸovları dünyasına girmemizi saÄŸlayan hızlı tempolu, tüketicist bir model ve yaÅŸam tarzının rolünü ima ediyorlar. .” Bizi beklemek zorunda kalmayan ve gereksinimlerimizi bir düğmeye ya da metne tıklatarak karşılayan lüksü saÄŸlayan bir yaÅŸam tarzının etkileri, genetik tarihimizin ya da biyolojimizin ötesine uzanabilir ve biyolojik bir yatkınlıkla daha fazla etkileÅŸime girebilir.
Tedaviler
DEHB için tedaviler çocuğun ihtiyacı ve sorun ve sorunların ciddiyeti ile belirlenir. Çocuklarda DEHB, çocuk, aile ve okul temelli müdahaleler arasında yakın koordinasyonu içeren üç yönlü bir yaklaşımla başarılı bir şekilde tedavi edilir.
İlaçlar
İlaçlar eş zamanlı olarak çocuğun daha fazla odaklanmasına, daha az huzursuz veya dürtüsel hissetmesine yardımcı olabilir ve terapide uygulanan ve öğrenilen becerilerin sonuçlarını daha da geliştirebilir. DEHB tedavisinde en sık reçete edilen ilaçlar, hem kısa etkili hem de uzun etkili özelliklere sahip Stimülant adı verilen bir ilaç sınıfı içerir. Kısa etkili ilaçların daha sık alınması gerekebilir ve uzun etkili ilaçlar genellikle günde bir kez alınabilir. Sıklıkla reçete edilenler arasında, Amfetamin / Dekstroamfetamin (Addreall), Dexmethylphenidate (Focalin), Lisdexamfetamine (Vyvanse), Metilfenidat (Koncerta, Ritalin) yer alır. Psiko-uyarıcılar, zaman zaman kilo kaybına, uykusuzluğa ve baş ağrısına neden olan iştah azalması gibi ciddi yan etkiler açısından sınırlıdır.
Antidepresanlar , duygudurum ya da anksiyete ile ilgili sorunlar gösteren çocuklarda DEHB tedavisi için bir seçenek olarak kabul edilmektedir. Uyarıcılara benzer şekilde, antidepresanlar ayrıca norepinefrin ve dopamin nörotransmitterlerini hedef alır. Bunlar arasında trisiklik denilen eski ilaç sınıfı, ayrıca Venlafaksin (Effexor) ve Bupropion (Wellbutrin) gibi daha yeni antidepresanlar sayılabilir. Antidepresanlar, potansiyel yararları ve yan etkileri de vardır. En sık görülen yan etkiler iştah, uykusuzluk, artan kaygı ve / veya sinirlilik azalmasıdır. Bazı çocuklar hafif mide ağrılarını veya baş ağrılarını bildirir.
Doğru ilacı ve doğru dozu bulmak için reçete yazan hekimle çalışmak önemlidir.
Psikoterapi
Terapi, çocuğun görevleri ve atamaları daha kolay bir şekilde yönlendirmesine yardımcı olmak ve daha iyi düzenleyebilmek için davranışları hakkında daha fazla bilgi sahibi olmak için gerekli becerileri sağlar. Çocuklara ayrıca organize kalmak ve odaklanmış ve görevde kalmak için bir rutin ve bir program tutmak için araçlar verilir. Psikoterapi, çocuklara kendi rahatsızlıklarına rağmen kendilerini sevdirme ve kabul etme konusunda yardımcı olabilir. Destek ayrıca, bir çocuğun görevler arasında nasıl düşünüleceğini ve işini nasıl düzenleyeceğini öğrenmesine yardımcı olmak gibi pratik yardımları da içerebilir. Ya da destek, kişinin istediği şekilde hareket ettiği her seferinde övgü veya ödüller vererek yeni davranışları teşvik etmek olabilir.
Sosyal beceri eğitimi de bir çocuğun yeni davranışlar öğrenmesine yardımcı olabilir. Bu eğitimde terapist, bir dönüşü beklemek, oyuncak paylaşmak, yardım istemek ya da alay vermemek gibi uygun davranışları tartışır ve modellendirir, sonra çocuğa pratik yapma şansı verir. Örneğin, bir çocuk diğer insanların yüz ifadelerini ve ses tonlarını daha doğru yanıt vermek için okumayı öğrenebilir. Sosyal beceri eğitimi, davranışların diğerlerini nasıl etkilediğini öğretmeye ve öfkelenerek ya da itildiğinde tepki vermenin yeni yollarını geliştirmeye yardımcı olabilir.
Terapistler veya özel sınıflar tarafından sunulan ebeveynlik becerileri eÄŸitimi, ebeveynlerin çocuklarının davranışlarını yönetme araçları ve teknikleri sunar. Ruh saÄŸlığı uzmanları, DEHB’si olan bir çocuÄŸun anne-babalarının durumu ve çocuk ve ailesini nasıl etkilediÄŸini eÄŸitmeye yardımcı olabilir. Ayrıca, çocuÄŸun ve ebeveynlerinin yeni beceriler, tutumlar ve birbirleriyle iliÅŸki kurma yolları geliÅŸtirmelerine yardımcı olabilirler. Ebeveynler, çocuklarıyla daha iÅŸbirlikçi iliÅŸkiler geliÅŸtirmek ve hayal kırıklığıyla baÅŸa çıkma becerilerini artırarak ve çocuklarının davranışlarına daha sakin bir ÅŸekilde yanıt vererek streslerini daha iyi yönetmeyi öğrenmekten yararlanabilir. Terapist, aileye yıkıcı davranışları idare etmede ve deÄŸiÅŸimin desteklenmesinde daha iyi yollar bulma konusunda yardımcı olur ve küçük çocukların ebeveynleri ile birlikte çalışmak ve çocuklarını geliÅŸtirmek için gerekli teknikleri öğretmek için çalışır.
Destek grupları (yerel ve ulusal), ebeveynlerin AD / HD çocuklarıyla benzer sorunları ve endişeleri olan diğer insanlarla bağlantı kurmasına yardımcı olur. Destek gruplarının üyeleri, hayal kırıklıklarını, başarıları, nitelikli uzmanlara yönlendirmeleri ve neyin işe yaradığı ile birlikte kendileri ve çocukları için umutlarını paylaşmaktadır. Benzer sorunları olan başkalarıyla deneyimleri paylaşmak, insanların yalnız olmadıklarını bilmelerine yardımcı olur.
Çocuğun okul ortamını yapılandırmak da yararlı olabilir ve şunları içerebilir:
- Çocuğun ortamında dikkat dağıtıcıları sınırlandırmak
- Öğretmenle birebir eğitim verme
- Çocuğun büyük bir görevi küçük adımlar halinde bölmesine yardım etmek, çocuğun görevi tamamlamada zorluk yaşıyorsa ve daha sonra her adım tamamlandığında çocuğu öven
- Çocuğun güçlü ve zayıf yönlerinin değerlendirilmesine dayanan ve belirli konaklama ve iyileştirme hizmetlerini talep eden bir IEP (Bireyselleştirilmiş Eğitim Planı) talep etmek