Drama Oyunları, Çocukların Duygusal Kontrol Sağlamalarına Yardımcı Olun

Çok küçük çocuklar için oyun, tiyatro ve rol yapma gibi ÅŸeyleri yapmak ne faydalanabilir? Çocuklar kendi hayal gücünü kullandıklarını iddia ederlerse tabii ki, ancak ne tür sosyal, duygusal ve biliÅŸsel becerilerden yararlanabilirler ve bu tür kullanımlar bu becerilerin seviyelerini nasıl arttırabilir? Dil, sosyal anlayış gibi birçok farklı seçenek vardırbaÅŸkalarının, duygusal düzenleme, empati ve merhamet. GeliÅŸim psikolojisinde, çocukların taklit oyuna girmesi ve bu yeteneklerin seviyeleri arasındaki iliÅŸkiye bakılarak önemli miktarda araÅŸtırma yapılmıştır. Bununla birlikte, University of Virginia’da ve grubunda Angeline Lillard tarafından yayınlanan önemli ve iyi okunan bir makaleyle detaylandırıldığı gibi, taklit oyun ile bu sonuçlar arasındaki iliÅŸkilerin araÅŸtırmalarının çoÄŸunda, bilimsel denetimler ya da titiz ve dikkatli araÅŸtırma yapılmamaktadır. nedensel bir iddiada bulunma. Yani araÅŸtırma, “Evet, oynamak sizi daha iyi empati kuruyor” diyebilecek kadar güçlü deÄŸildir.

Drama oyunları ve oyunculuk eğitimi hakkındaki iddialar söz konusu olduğunda, fikirler genellikle daha da büyük ve çok daha az bilimsel çalışma ile. Tiyatro oyunlarının kelime dağarcığına ve anlatı becerilerine yol açabileceği fikrini desteklemek için bazı iyi kanıtlar olsa da, drama çekimi ile sosyal becerilerdeki artış arasındaki bağlantılar net bir şekilde tanımlanmamaktadır. Drama öğretmenleri, tiyatro öğrencileri ve aktörler, tiyatro ve rol oyunlarının kendileri için psikolojik olarak ne yaptığını uzun zamandır dile getirdiler ve dersliklerden ve oyun yapımlarından gelen anılar çoktur. Ancak güçlü, iyi kontrol edilen bilimsel kanıtlar hala nadirdir.

Aktivite X’in sonuca neden olan net, nedensel kanıt sunmak ne demektir? AraÅŸtırma metodolojisine ve bilimsel felsefeye çok fazla girmeden temel öncül ÅŸu ÅŸekildedir: (Rastgele Denetim Denemesi veya RCT olarak adlandırılan) bir denemeyi çalıştırmanız gerekir;

1. X etkinliÄŸine karışan çocuklarınız var ve bunları etkinlikten ayırmak için bunları yakından iliÅŸkili bir etkinlikle karşılaÅŸtırabilirsiniz; bu aktivite, herhangi bir etkinlikten ziyade deÄŸiÅŸime neden olur (“kontrol” kısmıdır)

2. Deneyde yer alan çocuklar bu etkinliklerden hangisine dahil olacağını seçmemektedir (bu “rastgele” kısımdır)

3. EtkinliÄŸi yürüten insanlar, ne bulmaya çalıştığınızı bilmiyorlar, bu nedenle “test et” yapamıyorlar

4. Sınamayı yapan insanlar bulmaya çalıştığınız şeyleri bilmiyorlar ve ayrıca test ettikleri çocukların etkinlik X veya başka bir etkinlik yaptığını bilmiyorlar.

Bu altın standarttır. Muhtemelen, yeni ilaçlar veya diyetler okurken duyduÄŸunuz çalışmalara çok benzemektedir. Çünkü öyle. RKÇ’ler hangi girdinin hangi çıktıya neden olduÄŸunu belirlemenin nihai bilimsel yoludur. İyi kontrol koÅŸulları olmadan ve bir çalışmanın sonuçları hakkında önceden fikir sahibi olmayan kiÅŸilerde, nedensel yolu X noktasından Y noktasına doÄŸru gerçekten ayırmak zor.

Yakınlarda Developmental Science dergisinde yayınlanan , Stony Brook Ãœniversitesi’nden Matthew Lerner ve ben bunu yapmaya baÅŸladık. Sekiz haftalık dramatik bir oyun müdahale taklidi geliÅŸtirdim. Bu oyunlar, modern doÄŸaçlamanın temellerini oluÅŸturan Viola Spolin’in doÄŸaçlamalı egzersizlerini temel aldı ancak sekiz hafta / 24 seansta klasik taklit oyun faaliyetleri, örtüşme gibi oyunlar da vardı (Kimin Hattı, Kimin Hatını Okul öncesi kalabalık için düşünün) Åžef’in Åžapkalarını çıkarın ve “doÄŸum günü pastası yapın” veya bir heykel gibi davranarak ve sınıf arkadaşınızla farklı ÅŸekillerde poz verin. Çocuklar, bir grup lideri tarafından bu oyunları yönlendirdi.çocuklarla nasıl çalışılacağını ve onlara bir görevi nasıl yönlendirileceÄŸini bilen, ancak ne okuduÄŸumuzu veya nedenini bilmediÄŸimiz bir kimseydi. Ve bu grup liderleri sadece drama oyunlarını öğretmiyorlardı. Ayrıca iki kontrol ÅŸartı öğrettiler.

Bu oyunların nedensel olarak çocukların duygusal ve sosyal yeteneklerini deÄŸiÅŸtirdiÄŸini iddia etmek için, bu oyunlara spesifik olan ÅŸeyleri ayırmak zorundayız – çocuklar fiziksel olarak dolaşıyorlar, öğretmenlerle etkileÅŸime giriyor, birbirleriyle etkileÅŸime giriyor ya da düşünürken karakterler-çocukların yalnızca dramatik oyun oynamak deÄŸil, birçok etkinlikte yapabilecekleri her ÅŸeyi. Böylece, paralel olarak, drama oyunlarının yanında test etmek için iki kontrol ÅŸartı geliÅŸtirdim. Kontrol koÅŸulları bloklarla inÅŸa edildi. Bu gruptaki çocuklar hâlâ bir grupta çalışıyor, fiziksel olarak alanı dolaşıyor, bir grup lideriyle etkileÅŸim kuruyor ve bir hedefe doÄŸru çalışıyorlardı. Fakat, karakterlerin fizikselleÅŸtirilmesi, duyguların ve zihinsel durumların hiçbir uygulaması yoktu. İkinci kontrol durumu hikayeleri okuyordu.

Bu çarpıcı oyun taklit etkilerini test etmek için, okulöncesi bir yaz programında bir deney yaptık. Ebeveynleri izin aldıktan sonra, New York’ta bir HeadStart Programında yer alan 4-5 yaÅŸ grubundaki bir grup rastgele üç gruptan birine katılmak üzere piyango yoluyla atandı. Müdahalelerde eÄŸitim görmüş, ancak sonuçları olmayan grup liderleri 24 seansa önderlik ettiler. Laboratuvar araÅŸtırması asistanlarından oluÅŸan farklı bir grup, klinik psikolog olma eÄŸitimi aldı ve müdahalenin baÅŸlamasından bir hafta önce çocukları test etti ve müdahalenin bitmesinden bir hafta sonra da bir hafta daha test etti. Grup liderlerinin veya araÅŸtırma görevlilerinin hiçbiri amaçlarını bilmiyorduÇalışmanın elbette ki, çocuklarımızın eÄŸitsel ve sosyal sonuçları hakkında sürekli olarak konuÅŸan bir kültürde yaşıyoruz ve bu tür sonuçlara en iyi ne tür oyun veya test etkinlikleri yardımcı olabilir.

Çocuklar, “müdahale” (deÄŸiÅŸik oyun türlerini) almadan önce ve sonra 24 seansın bitiminden sonra, duygusal kontrollerini test ettik (baÅŸkalarının lehine, kendi sıkıntılarını sakin tutabildiklerini ” sıkıntı ve ne kadar sıklıkla kendi duyguları tarafından boÄŸulmuÅŸ olduklarını rapor ettiler) yanı sıra empati, yardım etme ve merhamet gibi. Bunu yalnızca dramatik oyunculuk grubunda bulduk, blok oyununda ya da öykü grubunda deÄŸil, çocuklar eigh haftalar boyunca duygusal kontrollerde daha iyi durumda. Bu bulgu ve onu keÅŸfetmek için kullandığımız yöntemlerden ötürü, karakterlerin, duyguların ve zihinsel durumların somutlaÅŸtırılmasına özgü drama oyunlarıyla ilgili bir ÅŸey olduÄŸunu iddia edebiliriz (çünkü her ÅŸeyi kontrol altına almaya çalıştık), bu da çocukların ezici duygularını kontrol etmede daha iyi olmalarına neden oldu. Ancak, önemli olan, dramatik oyunculuk grubundaki çocukların, diÄŸer gruplardaki çocuklardan daha fazla baÅŸkalarını, empati ve merhamet kavramlarını geliÅŸtirdiklerini bulamadık. Dramatik oyunculuk etkisi duygusal kontrolü özeldir.

Neden bu etki ve neden bu kadar özel?

Bir öğretmenle etkileşim kurmak için kontrol edilen blok öyküsü ve hikaye kontrol koşulları, diğer çocuklar ile etkileşim kurma ve hedef odaklı etkinlikler. Storytime dramatik oyun oynamakla anlatmaya ve karakterlere odaklanırken, zaman paylaşımı fiziksel hareketi ve bir gruptaki tek bir hedefe yönelik olarak çalışmayı engelledi. Benzersiz çarpıcı oyun takımı oyun grubunda düzenleme vardı. Sadece bu grupta çocuklar duygular, zihinsel durumlar, karakterler ve hedefleri temsil ettiler. Ve bu, çocuklara duygusal durumlarını nasıl kontrol edeceğini, başkaları tarafından aşırı tepki göstermeyeceğini veya başkalarının bunalmasına yol açmayacağını öğretmiş olabilir.

Neden daha üst düzey empati bulamadık ya da başkalarını anlayamadık?

Önceki teori ve çalışmaların birçoğu drama, tiyatro üzerine yoğunlaşmış ve çocukları diğer insanlara yönlendirecek ve başkaları için daha empati hissetmelerinin bir yolu olarak rol yapıyor. Biz burada bulmadık. Bir olasılık, empati duygusunu arttıran drama konusunda özel bir şey değil. Belki de çocukların blok oynarken ve tiyatro oyunlarında olduğu gibi bir grupta bir amaç doğrultusunda çalışması gerektiği zaman empatiyi arttırırlar. Veya belki de anlatılar ve duygular hakkında öğrenmek yeterlidir ve dolayısıyla drama oyunları ile hikaye zamanı arasında herhangi bir farklı etki yoktur.

Ancak başka bir ihtimal, birlikte çalıştığımız çocuk grubuyla ve bulduğumuz etkilerle ilgilidir. Bu sizi rahatsız etmeye sebep olursa, başka birinin duygularını hissedemezsiniz. Kendi sıkıntısınızla çok meşgulseniz, başkaları için empati kurmak zor. Bu nedenle, kendi duygusal durumunuzu kontrol etme ve azaltma yeteneği çoğu zaman başkalarının duygusal durumlarını anlama ve onlar için empati ve sempati hissetme kabiliyetinin bir öncüsü olarak düşünülür. Bir çocuk duygularını kontrol edemiyorsa, empati hissetmeyecektir (açıkçası, yetişkinler de olmayacak!).

Bu nedenle, bu düşük SES çocuğu grubuyla, ortalama duygusal kontrol seviyelerinin altında (gerçek olarak geçerliliği doğrulanması için bir karşılaştırma grubu olarak bir grup yüksek SES çocuğu gerektiren bir talep) başlamış olabilir. Drama oyunlarının benzersiz şekilde yaptığı şey, duygusal kontrollerini arttırmaktır. Belki de devam etseydik, sonrasında empati ve sempatinin arttığını görürdük. Gelecek için düşünmeye çalışın!

Son bir not olarak, çocukların drama sınıflarına girmelerini veya taklit etmelerini sağlamanın herhangi bir yolla onlara daha iyi bir duygusal kontrol sağlamak olduğunu iddia etmek istemiyorum. Drama veya oyunun amacı bu değil. Dramanın çocuklar için ne gibi bir etki yapabileceğini ve neden varolduğuna ilişkin temel soruları merak ediyorum (buna karşı pek çok kuvvete, mali ve zaman kısıtlamasına rağmen buna karşı gelmek gibi görünüyor). Duygusal kontrol, bu grup çocuk için bir avantaj olabilir, ancak drama etkinliklerinin türüne, çocuğun türüne ve her bir grubun ihtiyaçlarına bağlı olarak başka yararlar ortaya çıkabilir. Bu, sanırım, tiyatronun ve oyunculuk eğitiminin gerçek bonusu ve yararıdır. Oldukça esnektir. Farklı oyunculuk teknikleri, oyunlar,öfke . Tüm bu performansın yüzeyini bilimsel olarak çizmeye başlıyoruz, karakter ve duygunun somutlaşması ve hikayelerin yapabileceği oyun hikayeleri.