PET, travma sonrası stres bozukluğu (PTSD) için bir psikoterapi şeklidir . Başlangıçta Edna Foa, Ph.D. tarafından geliştirilen PET hem Amerikan Psikiyatri Birliği hem de Gazi İşleri ve Savunma Bakanlığı tarafından onaylanmıştır . Travmatik bir olaydan sonra , bazı insanlar istenmeyen düşünceler, rahatsız edici kabuslar , umutsuzluk duyguları, depresyon yaşarlar.ve hipervijilans. Bu semptomlarınız varsa, travmayı hatırlatan düşüncelerden, duygulardan ve şeylerden kaçınmak istersiniz. PET’in amacı, özellikle kaçınmanız gereken şeylerle yaşamla yeniden başa çıkmanıza yardımcı olmaktır. Bunu yaparak, güvenliği tehlikeden ayırt etme ve TSSB belirtilerinizi azaltma yeteneğinizi güçlendireceksiniz.

PET, travmatik bir olaya şahit olmuş ya da şahit olmuş herkes için uygundur. Travmatik bir olay yaşayan pek çok insan TSSB geliştirmez ve TSSB tanısı olmayanlar için PET gerekli değildir. Ek olarak, PET’in tamamlanmasının travma hakkında konuşmak ve travma ile ilgili düşünceler, duygular ve nesneler ile ilgili bir kişinin konuşmasını gerektirdiği göz önünde bulundurulduğunda, orta derecede sıkıntı yaşayabilirsiniz. Bu sıkıntı genellikle kısadır ve insanlar genellikle tedavi nedeniyle daha iyi hissederler.

PET, bire bir terapi ile tek bir klinisyen tarafından gerçekleştirilir. Seanslar tipik olarak 90 dakika sürer ve yaklaşık üç ay boyunca haftada bir kez gerçekleşir, ancak tedavi iki hafta veya 15 haftada daha kısa olabilir. PET tedavisi, Imaginal Exposure ve Vivo Exposure içerir.

Imaginal Exposure seansları sırasında, travmanın bazı olaylarını tartışacaksınız. Bir terapist, travma deneyiminizi not etmenizi, seansta ve dışında yüksek sesle deneyiminizi okumanızı isteyebilir. Terapistiniz, travmanızın tekrar ortaya çıkarılması konusunda size rehberlik edecektir. İşleme denen düşüncelerinizi ve hislerinizi keşfedeceksiniz. Bu, travmayı hatırladığınızda istenmeyen travmatik hatırlatıcıları azaltmanın yanı sıra daha az sıkıntı hissetmenize yardımcı olacaktır. Vivo Exposure’da, “yaşamda” anlamına gelen oturumlar, gerçek hayattaki etkileşimlerinizden kaçındığınız güvenli şeylerle ilgilidir. Bu seanslarda, terapistiniz öncelikle sizden kaçındığınız şeylerin bir listesini yapmanızı isteyecektir (örneğin, sesler ve yerler).

PET, birleştirici öğrenme teorisine dayanır, iki şey birlikte ortaya çıktığında, beyin onları bağlamayı veya ilişkilendirmeyi öğrenir. Ivan Pavlov, köpeklerini yiyecekle birlikte sunmadan önce bir zil çaldırarak en ünlü birleşik öğrenme deneyini yarattı. Köpekler, zil sesiyle beslenmeye başladıkça, zil sesiyle salgılanmaya başladı. Bu ilişkiyi kırmak için Pavlov, tekrar tekrar çıngırak köpeklere herhangi bir yiyecek vermeden çaldı; Köpekler zil sesini duyduklarında nihayet tükürük olarak durdular. Aynı süreç TSSB’nin arkasındadır. Bir travma meydana geldiğinde, çevrede travma ile ilişkilendirilen birçok şey vardır ( kıskananlar, manzaralar, sesler). Bu travma dışındaki şeylerle karşılaştığımızda, beyin tehlike yaratır, korkuya neden olur ve kaygı.