Anormal Psikoloji, Psikologlar
Anormal psikoloji, belirli bir toplumun üyelerine kıyasla “ anormal ” veya “ atipik ” olan insanları inceleyen psikolojinin bir bölümüdür .
Bazı psikolojik bozuklukların daha önce düşünülenden daha yaygın olduğuna dair kanıtlar vardır.
Verilerin nasıl toplandığına ve teşhislerin nasıl yapıldığına bağlı olarak, bazı nüfus gruplarının% 27’si herhangi bir zamanda depresyondan muzdarip olabilir (NIMH, 2001; yaşlı yetişkinlere yönelik veriler).
Anormal kelimesinin tanımı yeterince basittir ancak bunu psikolojiye uygulamak karmaşık bir problemdir: normal olan nedir? Kimin norm? Hangi yaş için? Hangi kültür için?
Anormallik kavramı kesin değildir ve tanımlanması zordur. Anormalliğin örnekleri birçok farklı biçime sahip olabilir ve farklı özellikler içerebilir, böylece ilk bakışta oldukça mantıklı tanımlar göründüğünde, oldukça sorunlu hale gelir.
‘Normal’ olanla ilgili fikirlerimize karşı ‘anormal’ tanımlamanın mümkün olduğu birkaç farklı yol vardır.
İstatistiksel Sıkılık
(psikolog ve psikoterapist çalışmaları)
Bu anormallik tanımı altında, bir kişinin özelliği, düşüncesi veya davranışı, nadir veya istatistiksel olarak sıra dışı ise anormal olarak sınıflandırılır. Bu tanıma göre, bir özellik veya davranışın anormal olarak sınıflandırılmadan önce ne kadar nadir olması gerektiği konusunda net olmak gerekir.
Örneğin, IQ’nun toplumda ortalama IQ seviyesinin altında veya üstünde olan bir kişinin anormal olduğu söylenebilir.
Bununla birlikte, bu tanımın belli sınırlamaları vardır, belirli davranışların arzu edilirliğini kabul etmede başarısızdır.
Örneğe geri dönersek, normal ortalamanın üzerinde IQ seviyesine sahip olan bir kişi mutlaka anormal olarak görülmez, aksine zekaları için son derece saygın olurlar.
Bu tanım aynı zamanda, insanlarda anormal davranışların bulunmasının nadir veya istatistiksel olarak sıra dışı olması gerektiği anlamına gelmemektedir, bu durum böyle değildir. Bunun yerine, herhangi bir spesifik anormal davranış olağandışı olabilir, ancak insanların yaşamlarında bir noktada uzun süreli anormal davranış sergilemeleri alışılmadık değildir.
Güç : İstatistiksel yaklaşım, istatistiksel bir bağlamda normalden kastedilenin ele alınmasına yardımcı olur. Tanı açısından kesme noktaları yapmamıza yardımcı olur.
Kısıtlamalar : Bununla birlikte, bu tanım istenen ve istenmeyen davranışları ayırt edememektedir. Örneğin, obezite istatistiksel olarak normaldir, ancak sağlıklı veya arzu edilenle ilişkili değildir. Tersine yüksek IQ istatistiksel olarak anormaldir, ancak oldukça arzu edilir olarak kabul edilebilir.
Birçok nadir davranış veya özellik (örn. Sol elini) normalde veya anormallikle ilişkili değildir. Oldukça sık olmasına rağmen bazı özellikler anormal kabul edilir. Depresyon yaşlıların% 27’sini etkileyebilir (NIMH, 2001). Bu onu ortak yapar ama bu sorun değil anlamına gelmez
“Anormal” sınıflandırmanın nereden başlayacağı kararı keyfi. İstatistiksel olarak neyin az olduğuna karar verir ve nasıl karar verirler? Örneğin, 70’lik bir IQ kesme noktasıysa, 69’lu birinin anormal olduğunu ve 70 normal olan birinin olduğunu nasıl doğrulayabiliriz?
Sosyal Normların İhlali (psikolog ve psikoterapist çalışmaları)
Her kültürün kabul edilebilir davranış veya sosyal olarak kabul edilebilir normlar için belirli standartları vardır. Normların bir toplumda çoğunluğa göre davranma biçimleri beklenir ve bu normları kıran herkes gibi düşünmeyen ve davranmayan bir toplumun üyeleri genellikle anormal olarak tanımlanırlar.
Bu tanıma göre, bir kişinin düşünmesi ya da davranışı, belirli bir sosyal grupta beklenen ya da kabul edilebilir davranışla ilgili (yazılı olmayan) kuralları ihlal etmesi halinde anormal olarak sınıflandırılır. Davranışları başkaları için anlaşılmaz olabilir veya başkalarını tehdit veya rahatsız hissettirebilir.
Farklı kültürler karşılaştırıldığında sosyal davranış belirgin bir şekilde değişmektedir. Örneğin, Güney Avrupa’da, yabancılara Birleşik Krallık’tan daha yakın durmak yaygındır. Ses perdesi ve hacmi, dokunma, bakış açısı ve tartışılacak konuların kültürler arasında değiştiği bulunmuştur.
Bu tanımla, aşağıdakileri göz önünde bulundurmak gerekir: (i) Bir normun ihlal edildiği derecesi, bu normun önemi ve sosyal grubun farklı ihlallere verdiği değer. (ii) Örneğin ihlal kaba, eksantrik, anormal veya suçlu mu?
Kısıtlamalar : Anormalliği sosyal normları kullanarak tanımlamanın en bariz sorunu, sosyal normlar üzerinde evrensel bir anlaşma olmamasıdır. Sosyal normlar kültürel olarak spesifiktir – bir nesilden diğerine ve farklı etnik, bölgesel ve sosyo-ekonomik gruplar arasında önemli ölçüde farklılık gösterebilir. Örneğin Zulu gibi bazı toplumlarda, halüsinasyonlar ve sokakta çığlıklar normal davranış olarak kabul edilir.
Sosyal normlar da bir zaman dilimi içinde var olur ve bu nedenle zamanla değişir. Bir zamanlar anormal olarak görülen davranış, zaman verildiğinde kabul edilebilir ve tersi olabilir. Örneğin, içki sürüşü bir zamanlar kabul edilebilir olarak kabul edildi, ancak artık eşcinselliğin bir başka yöne gitmesine rağmen artık sosyal olarak kabul edilemez olarak görülüyor. 1980 yılına kadar eşcinsellik Dünya Sağlık Örgütü (WHO) tarafından psikolojik bir bozukluk olarak kabul edildi, ancak bugün kabul edilebilir olarak kabul edildi.
Sosyal normlar da kendimizi bulduğumuz duruma veya içeriğe bağlı olabilir. Ölü bir bedenin parçalarını yemek normal midir? 1972’de, Güney Amerika’nın karla kaplı Andes’ında bir uçak kazasında hayatta kalan bir ragbi takımı, kendilerini 72 gün boyunca yiyeceksiz ve yarı dondurucu sıcaklıklarda buldular. Hayatta kalmak için kazada ölenlerin cesetlerini yediler.
Yeterli Çalışmama Başarısızlığı
(psikolog ve psikoterapist çalışmaları)
Bu tanıma göre, kişi günlük yaşamın talepleriyle baş edemiyorsa, anormal kabul edilir. Gündelik yaşam için gerekli olan davranışları gerçekleştiremezler, örneğin özbakım, bir işi bekletme, başkalarıyla anlamlı etkileşim kurma, kendilerini anlamaları vb.
Rosenhan ve Seligman (1989), yetersiz çalışmayı tanımlayan aşağıdaki özellikleri önermektedir:
o Acı
o Maladaptivite (kendiliğinden tehlike)
o Canlılık ve geleneksellik (öne çıkmaktadır)
o Tahmin edilemez ve kontrol kaybı
o Mantıksızlık / anlaşılmazlık
o gözlemci rahatsızlık neden olur
o Ahlaki / sosyal standartları ihlal eder
Bu tanımın bir kısıtlılığı , görünüşe göre anormal davranışların aslında birey için yararlı, işlevli ve uyarlanabilir olmasıdır. Örneğin, el yıkamanın obsesif kompulsif bozukluğuna sahip olan bir kişi, davranışının onu neşeli, mutlu ve onunla başa çıkabileceği daha iyi bir hale getirdiğini bulabilir.
Birçok insan, uyumsuz / zararlı veya kendini tehdit eden davranışlarda bulunur, ancak onları anormal olarak sınıflamıyoruz.
Adrenalin sporları
Sigara içmek, alkol içmek
sınıfları atlama
İdeal Akıl Sağlığından Sapma
(psikolog ve psikoterapist çalışmaları)
Bu tanıma göre, anormal olanı tanımlamak yerine, normal / ideal olanı tanımlar ve bundan sapan her şey anormal kabul edilir. Bu, akıl sağlığı için gerekli gördüğü özellikleri kararlaştırmamızı gerektirir.
Jahoda (1958) akıl sağlığının ölçülebileceği altı kriteri tanımlamıştır:
o Benliğin olumlu görüntüsü
o Büyüme ve gelişme yeteneği
o Özerklik ve bağımsızlık
o Gerçekliğin doğru algılanması
o Olumlu arkadaşlıklar ve ilişkiler
o Çevresel ustalık – günlük durumların değişen taleplerini karşılayabilme
Bu yaklaşıma göre, bu kriterler ne kadar çok olursa, birey daha sağlıklı olur.
Kısıtlama : Herhangi bir bireyin her zaman ideal özelliklerin hepsine ulaşması neredeyse imkansızdır. Örneğin, bir kişi ‘çevresinin efendisi’ olmayabilir, ancak durumundan memnun olabilir. İdeal ruh sağlığı kriterinin yokluğu, bir akıl hastalığından muzdarip olduğunu göstermez.
Etnosentrik : Psikolojik anormalliğin çoğu tanımı beyaz, orta sınıf erkekler tarafından tasarlanmıştır. Bunun, belirli gruplardan “anormal” teşhis edilen orantısız kişilere yol açabileceği öne sürülmüştür.
Örneğin, İngiltere’de, depresyon kadınlarda daha yaygın olarak tanımlanmaktadır ve siyah insanlar şizofreni tanısı konulacak beyaz eşlerinden daha fazladır. Benzer şekilde, işçi sınıfı insanlarının, ruhsal hastalık tanısı konması, manuel olmayan arka planlara göre daha fazladır.
Anormal Psikolojide Perspektifler
Davranışsal
(psikolog ve psikoterapist çalışmaları)
Davranışçı psikologlar , eylemlerimizin, bilinçaltı güçlerin altta yatan patolojisinden çok, yaşamdaki deneyimlerimiz tarafından belirlendiğine inanırlar. Bu nedenle anormallik, birey için uyumsuz (yani zararlı) kabul edilen davranış kalıplarının gelişimi olarak görülür.
Davranışçılık, tüm davranışların (anormal olanlar dahil) çevreden (beslenme) öğrenildiğini ve öğrenilen tüm davranışların da “açık olmayan” (anormal davranışın nasıl tedavi edildiği ) olabileceğini belirtir .
Davranışsal yaklaşımın önemi, klasik koşullama , yürütücü koşullandırma ve sosyal öğrenme yoluyla çevre ve anormal davranışların nasıl kazanıldığıdır .
Klasik bakımın fobilerin gelişimini açıkladığı söylenmiştir . Korkulan nesne (ör. Örümcek veya sıçan) geçmişte bir süre korku veya endişeyle ilişkilidir. Koşullu uyaran, daha sonra, nesne ile karşılaşıldığında korkulan nesnenin ve korku duygularının önlenmesi ile karakterize edilen güçlü bir korku cevabını çağrıştırır.
Öğrenme ortamları, problemli davranışları (yeniden düzenleyici koşullandırma) güçlendirebilir. Bir birey, aile ve arkadaşların dikkatini alarak panik atak geçirdiğinden dolayı ödüllendirilebilir – bu, davranışların daha sonraki yaşamda güçlenerek ve artmasına neden olur.
Toplumumuz aynı zamanda çocukların özdeşleştirdiği ve taklit ettiği (sosyal öğrenme kuramı) sapkın uyumsuz modeller de sağlayabilir.
Bilişsel
(psikolog ve psikoterapist çalışmaları)
Bilişsel yaklaşımı savunan psikolog ve psikoterapistler bir şahsın düşündüğü davranışlarından dolayı sorumlu olduklarını varsayar. Model, bilginin beyinde nasıl işlendiğini ve bunun davranış üzerindeki etkisini ele almaktadır.
Temel varsayımlar şunlardır:
- Maladaptif davranış, hatalı ve irrasyonel kognisyonlardan kaynaklanır.
- Ruhsal bozukluklara neden olan sorunun kendisinden ziyade, bir problem hakkında düşünme şeklinizdir.
- Bireyler, daha uygun bilişleri kullanmayı öğrenerek zihinsel bozuklukların üstesinden gelebilirler.
Birey aktif bir bilgi işlemcisidir . Bir kişi, olayların kendisinden ziyade olayları değil, davranışları etkileyecek olayları nasıl algıladığını, tahmin ettiğini ve değerlendirdiğini nasıl algılar. Bu genellikle otomatik bir süreç olduğuna inanılıyor, başka bir deyişle gerçekten düşünmüyoruz.
Psikolojik sorunları olan kişilerde bu düşünce süreçleri olumsuz olma eğilimindedir ve yapılan bilişler (atıflar, bilişsel hatalar) yanlış olacaktır:
Bu bilişler, gördüklerimizdeki çarpıklıklara neden olur; Ellis irrasyonel düşünceyle olduğunu öne sürerken, Beck bilişsel üçlemeyi önerdi.
Tıbbi / Biyolojik
(psikolog ve psikoterapist çalışmaları)
Tıbbi model psikopatoloji bozuklukları organik veya fiziksel nedenlere inanmaktadır. Bu yaklaşımın odak noktası genetik, nörotransmiterler, nörofizyoloji, nöroanatomi, biyokimya vb.
Örneğin, biyokimya açısından – dopamin hipotezi, yüksek dopamin düzeylerinin şizofreni belirtileri ile ilişkili olduğunu öne sürmektedir.
Yaklaşım, ruhsal bozuklukların beynin fiziksel yapısı ve işleyişi ile ilişkili olduğunu ileri sürmektedir.
Örneğin, şizofreni hastalarında beyin yapısındaki farklılıklar (frontal ve ön frontal kortekste anormallikler, genişlemiş ventriküller) tespit edilmiştir.
psikodinamik
(psikolog ve psikoterapist çalışmaları)
Dinamik Psikoterapist ve psikologların Ana varsayımları, Freud’un anormalliğin fiziksel nedenlerden ziyade psikolojik nedenlerden kaynaklandığına, id, ego ve süperego arasındaki çözülmemiş çatışmaların anormalliğe katkıda bulunabileceğine olan inancını içerir :
- Zayıf ego: İyi düzenlenmiş insanlar, her birinin uygun zamanlarda kendilerini ifade etmesine izin vererek hem id’in hem de süperego’nun talepleriyle baş edebilecek güçlü bir egoya sahiptir. Bununla birlikte, ego zayıflarsa, ya id ya da süperego, hangisi daha güçlü ise, kişiliğe hükmedebilir.
- Denetlenmemiş kimlik dürtüleri: Eğer id darbeleri kontrol edilmezse, kendilerini yıkıcı ve ahlaksız davranışlarla ifade edebilirler. Bu, çocuklukta davranış bozuklukları ve yetişkinlikte psikopatik [tehlikeli anormal] davranış gibi bozukluklara yol açabilir.
- Çok güçlü süperego: Çok güçlü ve dolayısıyla ahlaki değerlerinde çok sert ve esnek olmayan bir süperego, kimliği, kişinin sosyal olarak kabul edilebilir zevklerden bile mahrum edileceği ölçüde sınırlayacaktır. Freud’a göre bu, fobiler ve obsesyonlar gibi anksiyete bozukluklarının belirtilerinde ifade edilebilecek nevroz yaratır.
Freud ayrıca erken çocukluk deneyimlerinin ve bilinçsiz motivasyonunbozukluklardan sorumlu olduğuna inanıyordu .
Alternatif Bir Bakış: Ruhsal Hastalık Sosyal Yapıdır
(psikolog ve psikoterapist çalışmaları)
1960’lardan beri, anti-psikiyatristler tarafından, anormalliğin ya da ruhsal bozukluğun tümünün, toplum tarafından kullanılan bir sosyal yapı olduğu iddia edilmiştir. Önemli anti-psikiyatristler Michel Foucault, RD Laing, Thomas Szasz ve Franco Basaglia idi. Yapılan bazı gözlemler;
- Ruhsal hastalık doktorlar tarafından oluşturulan sosyal bir yapıdır. Bir hastalık nesnel olarak kanıtlanabilir biyolojik bir patoloji olmalıdır, ancak psikiyatrik bozukluklar değildir.
- Akıl hastalığının ölçütleri belirsiz, öznel ve yanlış yorumlama kriterlerine açıktır.
- Tıp mesleği çeşitli etiketler kullanır. depresif, şizofrenik davranışları toplumun normlarına uymayanları dışlamak için.
- Etiketler ve sonuç olarak tedavi, bir sosyal kontrol biçimi olarak kullanılabilir ve gücün kötüye kullanılmasını temsil eder.
- Teşhis, ilaç firmaları ve sigorta şirketleri ile mali ve profesyonel bağlantılar nedeniyle tıbbi ve etik bütünlük konularını gündeme getirmektedir.
istanbul psikolog, şişli psikolog
(psikolog ve psikoterapist çalışmaları)
(psikolog ve psikoterapist çalışmaları)
(psikolog ve psikoterapist çalışmaları)
(psikolog ve psikoterapist çalışmaları)
(psikolog ve psikoterapist çalışmaları)
(psikolog ve psikoterapist çalışmaları)
(psikolog ve psikoterapist çalışmaları)
(psikolog ve psikoterapist çalışmaları)
(psikolog ve psikoterapist çalışmaları)
(psikolog ve psikoterapist çalışmaları)
(psikolog ve psikoterapist çalışmaları)
(psikolog ve psikoterapist çalışmaları)
(psikolog ve psikoterapist çalışmaları)
(psikolog ve psikoterapist çalışmaları)
(psikolog ve psikoterapist çalışmaları)
(psikolog ve psikoterapist çalışmaları)
(psikolog ve psikoterapist çalışmaları)
